اصول نورپردازی محوطه

نورپردازی در محوطه ساختمان :

نورپردازی در محوطه های مختلف به شکل موردی مشخص می گردد و یک نسخه کلی برای تمام محوطه ها نمی توان تجویز کرد. در نورپردازی محوطه می بایست به روشنایی معابر بکار رفته در محوطه ها توجه شود. از ایجاد مزاحمت نوری برای همسایگان مجاور محوطه ی مورد نظر پرهیز شود. به تعمیر و نگهداری چراغ ها و تجهیزات مرتبط با آن توجه خاص گردد. با توجه به کاربری محیط سطح نور لازم تامین گردد. چراغ ها و پایه ها با مبلمان استفاده شده در محوطه می بایست هماهنگ و مرتبط باشند. به ظاهر و شکل از نظر زیبایی اهمیت ویژه داده شود. مصرف انرژی الکتریکی به شکل بهینه باشد. به منظور برقراری امنیت، امکان شناسایی مقاصد افراد از روی چهره آنان از فاصله ی حداقل ۴ متری وجود داشته باشد. همچنین در نورپردازی محوطه، نورپردازی می بایست استاندارد و به گونه ای باشد تا موانع، پله ها و سراشیبی ها قابل رویت باشند. از دیگر موارد مهم در نورپردازی محوطه توجه به قابل رویت بودن علائم راهنما، تابلوها و جهت ها قابل شناسایی باشد.

نورپردازی محوطه جنبه ی دکوراتیو دارد و به منظور ایجاد تصاویر چشم نواز و جذب عابرین انجام می شود. در نورپردازی محوطه اشعه نورانی نباید مستقیماً بر چشم ناظران تابیده شود چون موجب خیرگی عابرین و آزار همسایگان می شود.

وجود نقاط تاریک ضروری می باشد زیرا جلوه ی اشیای روشن شده را دو چندان می کند، به منظور دیگر کنتراست مثبت در دیدن اشیا ایجاد می کند. از ایجاد سایه های عمیق اضافی روی سوژه ی نورپردازی شده می بایست پرهیز کرد. رنگ نور انتخابی با توجه به رنگ و ضریب انعکاس سوژه انتخاب شود. از منابع نوری با شاخص وضوح رنگ بالا استفاده کنیم. روشنایی محیط سوژه می بایست مورد توجه بیشتری قرار گیرد، زیرا هر چه سطح روشنایی محیط بیشتر باشد، روشنایی سطح سوژه باید بیشتر باشد. در سیستم نورپردازی محوطه، نصب تجهیزات و تنظیم منابع نوری کاملاً تخصصی است و از روش های مدون و کلاسیکی مانند نصب سیستم روشنایی تبعیت نمی کند. سعی شود در نورپردازی محوطه در فصول خنک و سرد، از رنگهای گرم و در فصول گرم از رنگ های خنک و سرد استفاده شود.